40 dagentijd – dag 1

40 dagen bidden met de woestijnvaders

Bid, zing, huil, vecht, neem, lees en verwonder

Ga de komende veertig dagen mee op pad met de woestijnvaders . Met hun spiritualiteit en wijsheid helpen ze je om de 40-dagentijd in jouw persoonlijk getijdengebed vorm te geven en te verdiepen.

Het project 40 dagen bidden met de woestijnvaders is onderverdeeld in 40 dagen en start op 18 februari 2015 (aswoensdag) met Dag 1 en eindigt op zaterdag 4 april met Dag 40. Let wel: de zondagen worden niet meegerekend in de 40 dagentijd.

40-dagentijd of lijdenstijd

De veertigdagentijd (ook wel lijdenstijd genoemd) start 6 weken voor Pasen. Het getal 40 staat in de Bijbel symbool voor een tijd van verwachting en voorbereiding.

De 40 dagentijd nodigt je uit om je te verdiepen het lijden en sterven van Jezus Christus. En om met een aandachtig hart toe te leven naar het moment dat Hij opstaat  op Paasmorgen.

Leesmenu 40 dagentijd – dag 1

Het Leesmenu 18 februari zet Lucas 1:80 in de schijnwerper: Johannes’ voorbereiding op zijn taak in de woestijn. Een mooie start van de 40 dagentijd.

Stilte

De beginfase van de stilte bestaat in het afweren van lawaai, omdat het nog de bodem van het hart omwoelt. De eindfase van de stilte bestaat erin dat men geen vrees meer heeft voor rumoer, maar er ongevoelig voor is.

De heilige abt van de Sinai-woestijn, Johannes Klimakos (578-649)

De tekst in deze uitgave is ontleend aan: Woestijnvaders – een speurtocht door de vaderspreuken, pag. 99. Christofoor Wagenaar© 1981 Nijmegen . 

De woestijn als oord van stilte

De woestijn is een plaats van eenzaamheid. Van onthecht raken aan luxe en lawaai. De woestijn is een oord waar de stilte – net als het zand – in alle kieren van het bestaan doordringt. Dat heeft Johannes nodig. Diep ervaren stilte werkt confronterend. Maar ook zuiverend. Het weerkaatst als een ondoordringbare muur alle gedachten en gevoelens die opwellen. Er is niemand die ze tegenspreekt of afzwakt. Niemand die ze corrigeert. Ze brengen boven bij welke waarheid we ons veilig dachten te weten…

Woestijnervaringen roepen godsverlangen wakker

Woestijnervaringen kennen we allemaal: het zijn diep doorleefde momenten of zelfs veel langere periodes van doodsangst, van verlies, van stilgezet worden. Ze wakkeren ten slotte het verlangen aan om meer van God te mogen ervaren. De woestijnvaders waren experts in zulke woestijnervaringen. Zij zochten juist in dit weerbarstig en eeuwig dorstig oord die alles doordringende stilte op.

De stilte van de woestijnvaders

Deze vroege monniken (4e- 5e eeuw na Christus) werden gedreven door een puur en hartstochtelijk verlangen: zo dicht mogelijk bij God leven. Altijd op zoek naar die diepe, wijde inwendige stilte, zoals de woestijnabba Johannes Klimakos het omschrijft in de Vaderspreuk van vandaag. Een stilte waarin de ziel zich volledig uitstrekt naar God.

Vaderspreuken als bron van christelijke spiritualiteit

Ze vonden dat in het leiden van een biddend en onthecht leven, zo ver mogelijk bij de wereld vandaan. Maar toch ook op die wereld betrokken. Ze wisselden hun gebeden af met werken voor hun eigen levensonderhoud. Of ze hielpen iemand in nood. En onderwezen leerlingen die ook op zoek waren naar God. Het benedictijnse ‘ora et labora’ (bid en werk) was voor de woestijnvaders een dagelijkse realiteit.

Zo groeiden ze toe naar een geestelijk vaderschap dat in hun verzamelde Vaderspreuken* van grote betekenis is geworden voor de christelijke spiritualiteit.

Op zoek naar stilte anno 2015: hoe en waar?

Zoek stilte, wanneer je hart verlangt naar een 1 op 1 gesprek met God. Zoek stilte wanneer je je moet voorbereiden op een moeilijke taak. Zoek stilte als je werkelijk wilt ervaren wat heilige afzondering betekent, zoals Johannes die zocht en later Jezus. Zoek de stilte van de nacht. Of de stilte van een ruimte in jezelf. Desnoods met oordoppen in. Desnoods in je muzieklijst op Spotify. En zet zolang al je multimedia op non-actief. Laat de Stilte binnen en laat je verrassen….

©Elise G. Lengkeek

Noot
Over de  Vaderspreuken*) : De woestijnvaders waren gespeend van alle vormen van eerbetoon, rijkdom, waardigheid en zelfverheffing.


De wijsheid die ze leerden  door  uitsluitend te leven van Gods goedheid en genade, deelden ze in woorden en daden met hun leerlingen. Met zo min mogelijk woorden, maar zonder iets voor ze achter te houden. Het waren die leerlingen die allerlei uitspraken en herinnerde voorvallen verzameld en gebundeld hebben tot een geschrift met de verzamelnaam Vaderspreuken  (in het Grieks: Apophthegmata).

Christofoor Wagenaar, monnik van de trappistenabdij te Westenmalle, schrijft in ‘Woestijnvaders – een speurtocht door de vaderspreuken’ dat de 1e redactie van deze nooit afgesloten bundeling moet hebben gelegen tussen de jaren 450 en 500.  De invloed van deze verzameling spreuken heeft door een alle eeuwen heen een belangrijke bijdrage geleverd aan de spirituele bagage van vele gelovigen.

 

 

2 Comments

  1. admin 24 februari 2015 at 21:00

    Hartelijk dank voor het delen van het 40 dagentijdproject ‘Bidden met de woestijnvaders’


Sorry, the comment form is closed at this time.